οξύτριχος

-η, -ο (Α ὀξύτριχος, -ον)

νεοελλ.

το αρσ. ως ουσ. ο οξύτριχος

ζωολ. γένος βλεφαριδοφόρων πρωτοζώων τής τάξης υπότριχα

αρχ.

αυτός που έχει οξείες τρίχες.

[ΕΤΥΜΟΛ. < οξυ-* + -τριχος (< θρίξ, τριχός), πρβλ. λεπτό-τριχος. Η λ. ως επιστημον. όρος τής Νέας Ελληνικής είναι αντιδάνεια, πρβλ. αγγλ. oxytricha].